نظامی ها اشرافی

ابتدا ارتش در خدمت دولت مرکزی بود . به این نیروی نظامی ( بوشی ) میگفتند . بوشی ها تحت نظارت دستگاه ( سامورایی دوکورو ) به معنای اتاق انتظامات بودند  . این دستگاه همه مسایل زندگی شخصی سربازان حتی ازدواج , خانواده و تفریحات آنها را بررسی میکرد . اما کم کم دایمیو ها شروع کردند به استخدام سرباز ( در کتاب « هفت سامورایی » از « کوروساوا » اشاره شده است که , حتی مردم فقیر یک روستا , سامورایی استخدام میکنند . ) ابتدا فقط به آن گروه از سربازان لغت « سامورایی » گفته میشد که اشراف زاده باشند . ( هر دایمیو ثروتش را برای یک یا حداکثر چند پسرش باقی میگذاشت . باقی پسرها وظیفه داشتند در خدمت او باشند . منتها چون نمیتوانستند کشاورز و رعیت باشند , به کار های نظامی گماشته میشدند . ) اما بعد ها لغت سامورایی عام تر شد .

در این دوران هر دایمیو یک ارتش خصوصی داشت که با اصلی جنگ های داخلی ژاپن را بردوش میکشید .

 وفادار و مطیع باش

طبق آیین شینتو سامورایی ها نسبت به اربابان خود سوگند وفاداری ادا میکردند . و تمام عمر به این سوگند وفادار می ماندند . آنها طبق اصول خاصی به نام « بوشیدو » تعلیم میدیند که تورجمه فارسی اش چیزی شبیه « آیین جنگ » میشود , البته این آیین بیشتر از اینکه نظامی باشد , شامل دستورات اخلاقی است . از آنجا که برای سامورایی ها داشتن زن و بچه دست و پاگیر بود ( البته برخی از سامورایی ها هم ازدواج میکردند و شغلشان را برای فرزندانشان به ارث میگذاشتند . ) به همین دلیل معمولآ به هنگام استخدام , اربابان به افرادی مانند راهبان که ازدواج نمیکردند , بیشتر وری خوش نشان میدادند همین امر باعث شد که کم کم دربین سامورایی ها , تعداد زیادی بودایی و پیرو آیین کنفسیوس باشند . ترکیب سه آیین شینتو , بودا و کنفسیوس ؛ آیین جدید ساخت به نام « بوشیدو » ( آیین جنگآوران ) وفاداری را از شینتوییزم ( که در آن وفاداری به امپراتور به عنوان شخصیتی ضروری است ) و خویشتن داری را از آیین بودا ( که درآن تسلط بر خویش ضروری است ) مطیع بودن را از کنفسیوس ( که در آن اطاعت فودست از فرادست ضروری است ) گرفت و با هم ترکیب کرد و به اصول آموزشی سامورایی ها تبدیل شد . سامورایی هاییکه معمولآ تعالیم اخلاقی هم میدیدند و خیلی هایشان بعد از زنده ماندن در یک نبرد سخت , سر می تراشیدند و برای جبران و کفاره گناهانشان در سال های جنگ به معبد میرفتند .